Nationaal park hier... nationaal park daar...

Hallo allemaal,

Het is alweer een poosje geleden dat jullie iets van mij gehoord hebben en aangezien ik al meerdere malen de vraag heb gekregen wanneer ik weer een blog ga schrijven, zal ik het bij deze doen. (Ik vind het echt leuk om te horen dat zoveel mensen het leuk vinden om te lezen wat ik hier zoal doe:)) De afgelopen maand is er alweer veel gebeurd; ik heb mooie uitstapjes gemaakt, veel mooie dingen gezien en helaas ook van een aantal goede vrienden afscheid genomen… ook dat hoort er helaas bij. Ik zal eerst beginnen waar ik vorige keer geëindigd ben, en dat is inmiddels bijna een maand geleden. Soms is het lekker om een weekendje thuis te blijven, en dat is ook wat we gedaan hebben. Om een nog luier leven te leiden dan dat we al doen, hebben we een infinity pool opgezocht, ongeveer 20 minuten van Tamarindo genaamd Mar Vista. Dit komt omdat het een infinity pool is met een prachtig uitzicht op de pacifische oceaan. De foto’s deel ik graag ;) Verder waren de dagen zoals ieder ander; naar school gaan, beetje hangen op campus en ’s avonds op stap. Vorige maand kwam er ook bezoek uit Nederland: Esmee was hier met Guus. Oké Esmee is zelf al maanden op reis, dus niet helemaal uit Nederland, maar het was leuk om een bekend gezicht van thuis te zien. We hebben met z’n drieën gegeten en ik heb ze Tamarindo, mijn accommodatie en school laten zien. Helaas gingen zij na twee dagen al verder naar Manuel Antonio een plaatsje meer naar het midden/zuidwesten van Costa Rica, waar ik aan het eind van de week naartoe zou gaan. Een collega had Manuel Antonio al getipt voordat ik was vertrokken. Na een rit van zo’n 5 uur kwamen we vrijdagavond in het dorpje aan. We lagen al vroeg op bed, omdat we de volgende ochtend op tijd richting het Manuel Antonio National Park zouden gaan. Eenmaal daar aangekomen besloten we geen gids te nemen en het park zelf te hiken. De eerste trail ging naar een waterval, maar aangezien het hier droogseizoen is, ontbrak het water, klein detail… Toch hadden we tijdens deze tocht al meerdere apen en toekans gezien! :) Het gehele park bestaat uit zo’n 14 km aan paden. Het was warm en we hadden geen eten bij ons (lekkere voorbereiding), dus nadat we nog 1 trail moesten lopen en we dus al op veel mooie viewpoints waren gestopt, waren Anne & Charlotte op het strand gaan liggen, waarna Roxane, Alison, Ugo & ik onze tocht voortzetten. We hebben veel hagedissen, leguanen, apen, wasberen, een schildpad en zelfs twee luiaards gezien! Omdat het park om 4 uur dicht gaat, zijn we daarna op het strand gaan liggen wat net buiten het park ligt. De dagen erop waren allemaal erg rustig en aan het eind van de week was het tijd om afscheid te nemen van Malin, Charlotte en Anne. Dit was erg treurig, aangezien we met z’n allen zijn aangekomen. Anne zal ik waarschijnlijk nog wel zien wanneer ik verder ga reizen, aangezien we dezelfde route afleggen ongeveer :) Het weekend was ik van plan om wat dingen te leren en door te nemen voor mijn B1 examen (die ik eigenlijk deze week zou hebben, maar die ik uiteindelijk vorige week heb gehad), maar dit liep volledig in de soep. Ik heb werkelijk beide dagen alleen maar bij het zwembad/op het strand gelegen, heerlijk :) Zoals ik al zei, was het maandag dan ook een complete verrassing dat ik die toets al 1 of 2 dagen later moest maken. Studiebol als ik ben, heb ik de tijd die mij nog resteerde voor de toets alleen maar studerende doorgebracht en *WOEHOE* ik heb ‘m gehaald :D oftewel, ik ben nu in B1 en heb A2 succesvol afgerond. Veel les heb ik nog niet gehad in B1, want nadat ik woensdag hoorde dat ik het gehaald had, ben ik donderdag samen met Roxane, Hannah, Ugo en Sophia naar Corcovado National Park vertrokken. Natuurlijk gingen wij niet weg zonder ’s avonds nog een goed feestje te hebben gevierd in Pacifico en ook helaas afscheid te hebben genomen van Alison, die afgelopen weekend terug vloog naar Amerika :(
Corcovado ligt helemaal in het zuiden van Costa Rica, bijna bij Panama. Het scheen een van de mooiste plekken van Costa Rica te zijn en ik wilde hier dan ook graag heen. Donderdag zouden we om 9.00 de auto krijgen en vervolgens vertrekken richting het zuiden. Helaas hadden wij niet helemaal rekening gehouden met Tico-tijd (oftewel Costaricaanse tijd = de afgesproken tijd + sowieso 30 à 60 minuten later) en de auto werd pas rond 9.45 gebracht. Eer we vertrokken was het 10.15u; tot zover onze planning… ’s Avonds kwamen we rond een uur of 8 à half 9 aan in Puerto Jimenez, een plaatsje op een uur rijden van het park af. Hier zouden we onze eerste nacht doorbrengen, omdat we de volgende ochtend om 5.30 klaar moesten staan om te vertrekken voor onze tweedaagse hike door het park. Toch was onze gids te laat dus vertrokken we zo’n 15 minuten later. Na een autorit van anderhalf uur naar het park (waarbij we door veel rivieren zijn gereden) kwamen we aan bij het punt waar onze tocht naar het eerste station La Leona zou beginnen. Deze wandeling was 3,5 km en in La Leona begint pas officieel Corcovado National Park. Onderweg hiernaartoe hebben we toekans en wat apen gespot. Onze tocht naar het volgende station ‘Sirene’ was zo’n 17km. Dit was deels door de bossen en grotendeels over het strand – bedenk: boven de 30 graden, met een backpack op de rug en in de brandende zon lopen betekent flink zweten. Nou, en dat hebben we zeker gedaan. Verder hebben we echt enorm veel dieren gezien, zoals brulapen, spider monkeys, squirrel monkeys en white faced monkeys, maar ook miereneters, heel veel vogels, vleermuizen, papegaaien, spinnen, rupsen, vlinders, pekari’s (soort varkens) en een kalkoen. Ik moet zeggen dat de tocht echt niet altijd even makkelijk was en ik er op een gegeven moment ook wel klaar mee was – met het wandelen, natuurlijk niet met de prachtige natuur en de vele dieren die we zagen. Want werkelijk, het was daar zo prachtig en zo divers, ik raad het iedereen aan die naar Costa Rica gaat! Rond half vijf ’s middags was het glorieuze moment daar dat we Sirene hadden bereikt, waar we de nacht zouden spenderen. Nadat we helemaal opgefrist waren en we gegeten hadden, lagen we rond 19.30 al in bed. Eén klein detail: het station had geen muren, dus we sliepen middenin de natuur. Dit hield in dat ik wel een aantal keer wakker ben geworden door de brulapen, die zich rondom ons station leken te begeven.
De ochtend kwam al snel toen we om 4.30 klaar moesten staan voor de volgende tocht om een Tapir te spotten. Na anderhalf uur keerden we helaas terug zonder dit dier gezien te hebben, maar ja, je kunt niet altijd zes gooien. Na een ontbijt vertrokken we om 7.45 (45 minuten later dan gepland) vanuit Sirene richting Los Patos, ons eindstation. Ons doel was daar 14.30u te zijn, dus moesten we flink aanpoten. Ook deze trail was zo’n 20 kilometer, maar als leuke finishing touch had deze hike gedurende de laatste (ik gok) 5km allemaal bergen. Ik met mijn astmatische top conditie had natuurlijk geen problemen met al deze bergen te trotseren..:’) Grapje, maar ondanks dat ook deze tocht wel weer zwaar was, was het echt prachtig en zou ik het zo weer doen. Onderweg hebben we nog veel dieren gezien zoals apen, vogels, kalkoenen en vlinders en zelfs een luiaard! Hij draaide zelfs even zijn hoofd om toen hij in de boom hing en heb ik z’n gezicht gezien. Nu kan ik Costa Rica met een tevreden gevoel verlaten. Om precies 14.29 kwamen we Los Patos binnen; doel bereikt! We waren nog niet helemaal klaar voor vandaag met hiken, want toen we weer in Puerto Jimenez al onze spullen hadden gepakt, vertrokken we naar onze laatste hostel in Dos Brazos. Dit hostel lag op een berg en er stond ons nog een tocht van 35 minuten naar boven te wachten. Helemaal bezweet natuurlijk weer, zoals we de afgelopen dagen niet anders hebben gedaan, kwamen we boven en werden we beloond met een glas water, leuke mensen, een bijzonder hostel (wederom zonder muren) en een mooi uitzicht. Hoewel dit hostel verschillende trails had (zo’n 14 km aan trails), had ik toch echt genoeg gehiked voor vandaag, dus ik besloot op tijd mijn bed in te gaan en dit toch maar tot mijn spijt, aan me voorbij te laten gaan.
Nu ben ik weer terug in Tamarindo en kijk ik terug op een super leuk weekend, misschien wel het leukste van al mijn weekenden hier. De laatste 1,5 week is ook voor mij hier in Costa Rica aangebroken. Hierna zal ik verder gaan naar Nicaragua en trek ik uiteindelijk tot aan Cuba waar ik mama en Jeffrey zal treffen. Tot die tijd; nog genoeg dingen wat ik zal gaan beleven.
Ik zal nu nog even genieten van mijn laatste paar dagen hier in Tamarindo en Costa Rica, en zal jullie snel weer een update geven, waar ik ook ben. Maak jullie vooral geen zorgen om mij, ik voel me helemaal thuis!

Dikke kus, Ròbin