Guatemala <3

Ongeveer een maand geleden vertrok ik met de shuttle vanuit León naar Antigua om daar mijn trip door Guatemala te beginnen. Ik moet zeggen dat mijn verwachtingen hoog waren, aangezien iedereen zo enthousiast is over dit land. En ik kan jullie vertellen, dit land heeft al mijn verwachtingen overtroffen. Antigua is een sprookjesachtige stad, al zeg ik het zelf, met oude huisjes, een leuk centrum en overal keien op de grond. Op aanraden van iemand die ik in Nicaragua ontmoet had, besloten Teresa en ik de vulkaan ‘Acatenango’ te beklimmen (het duurde even voordat ik dat woord fatsoenlijk kon uitspreken…) om vanaf daar de vulkaan ‘Fuego’ te kunnen zien uitbarsten. Nadat we een muts, handschoenen en een dikke jas geregeld hadden, was het de volgende dag tijd om de vulkaan op te gaan. Nu moet ik zeggen dat ik niet zo van het vulkaan beklimmen ben, maar ik wilde per se de andere vulkaan zien uitbarsten. Ieder half uur hadden we eventjes pauze en dat 7 maal totdat we op 3500 meter zaten, waar we zouden overnachten. Hier was het -3 graden, wat het erg koud maakte in de tent zodra je niet bij het vuur zat.. Rond tien uur wilden we gaan slapen maar de vulkaan was nog niet gebarsten. Ook hadden wij twee blikjes Heineken mee om te vieren wanneer de vulkaan zou uitbarsten. We besloten ze toch maar te openen, en precies op het moment dat ik ze uit mijn tas pakte, barstte de vulkaan met lava en al uit!!! Echt zo verschrikkelijk bijzonder om dat mee te maken. Iedereen was sprakeloos. Nu konden we met een gerust hart gaan ‘slapen’. Slapen kwam er niet echt van omdat het dus zo koud was. Dus om 4 uur kroop iedereen uit hun tent om de laatste 500 meter naar de top te hiken voor de zonsopgang. Ik moet zeggen dat dit het zwaarste was wat ik ooit had gedaan: zonder slaap, zonder eten, met astma en op 3500 meter hoogte het zand te trotseren… geen eitje. Bij iedere stap die we zetten, gleden we een halve stap terug doordat alles zand was. Eenmaal op de top was alle inspanning vergeten, want wat een prachtig uitzicht! Een aanrader voor iedereen die in Guatemala is!
Vervolgens gingen we vlak voor Pasen weg uit Antigua (soort centrum met Pasen voor de mensen), naar Lake Atitlan. Dit was puur ontspannen aan het meer en daar bezochten we dan ook meerdere plaatsjes en hebben we via Rising Minds bij een Maya familie geslapen. Super interessant om te zien hoe zij leven en hoe zij over bepaalde dingen denken (het ontstaan van het meer Atitlan, het einde van de maya kalender, hun taal). We verbleven slechts 1 nacht, maar we zijn zoveel informatie rijker.
Na Atitlan reisden we verder landinwaarts naar Semuc Champey, wat een monumentaal gebied is met 7 poelen. Wij verbleven in een dorpje op zo’n 10 kilometer van Semuc, genaamd Lanquin. Achterin de pick-up truck gingen we naar Semuc Champey en besloten eerst naar het viewpoint te lopen. Dit was werkelijk prachtig, nog mooier dan op de foto’s. Het water is super helder en alles om de poelen heen is bos. Daarna liepen we naar beneden om in de poelen te baden, en het water was heerlijk.
Na een extra dag vertoefd te hebben aan het water, heb ik afscheid genomen van Teresa, Nikki en Paulien en ben ik met Anne verder gegaan naar Rio Dulce & Livingston. Ons plan was om 1 nacht in Rio Dulce te blijven zodat we met de boot de volgende dag naar Livingston konden. Helaas is deze boot nooit op komen dagen en moesten we nog een nacht in deze spookstad slapen. Rio Dulce heeft zo z’n charme overdag, maar zodra de zon zakt, verandert de sfeer ook. Met een verlaten, oude kermis, donkere straten en een lange donkere brug over het water geeft dit stadje je nou niet een heel fijn gevoel. We waren blij toen we met de boot richting Livingston, een dorpje aan de Caraïbische kust, vertrokken. De sfeer is hier heel relaxed en ontspannen. Doe vooral niet te veel, lijkt hier toch wel een beetje het motto te zijn. We zijn hier voor het eerst in een lange tijd (ja, ja, ik weet het; luxe problemen :)) naar een super mooi strand geweest waar we ons bruine kleurtje toch een beetje probeerden te onderhouden.
Vlak voor mijn verjaardag moesten we (helaas) via Rio Dulce met de boot om de bus naar Flores te pakken. Dit is een eilandje in het Noorden van Guatemala vanwaar je makkelijk naar de grootste Maya ruïnes in Tikal kan gaan. Omdat wij nog helemaal in de Livingston-levensstijl zaten (zo makkelijk dat wij ons kunnen aanpassen :)) hebben we ook hier weer rustig aan gedaan. Aan het meer was een plek met hangmatten en stoelen waar je kon relaxen en via een duikplank of een touw het water in kon springen. Nu moet ik zeggen dat het toch een beetje eng was en de duikplank heb ik dan ook overgeslagen, maar via het touw het water in was toch wel erg leuk! Ook hebben we de ruïnes in Tikal bezocht (op mijn verjaardag) en weer veel nieuwe dingen geleerd over de Maya’s. Het leuke was wel dat ik sommige dingen al wist vanwege mijn verblijf bij de Maya familie bij Lake Atitlan :). Anne en ik hebben m’n verjaardag afgesloten in een ‘fancy’ restaurant aan het water in Flores. Dat is weer eens heel wat anders.
De dag erna vertrokken we naar Belize, maar dit ging niet zonder slag of stoot: aangezien we alles op rekening hadden in het hostel, moesten we om 6.50u nog een pinautomaat zoeken op het eiland (7.00u vertrok de shuttle, maar hier is altijd iedereen te laat dus daar hoopten we nu ook op). Helaas werken de pinautomaten niet mee en 5 pinautomaten later kon Anne eindelijk pinnen. Ondertussen probeerde ik de shuttle tegen te houden en ik wist 15 minuten te rekken voordat hij wegging (paniek…). Uiteindelijk konden we op een ander punt opgehaald worden door de shuttle en mochten we toch nog mee naar Belize. Dit was slechts het begin; bij de grens met Belize was een jongetje van ongeveer 12 out gegaan vanwege de hitte, vervolgens mocht een vrouw de grens niet over met haar kat, want die moest gecheckt worden. Uiteindelijk hebben we 1,5 uur bij de grens gestaan, omdat een paspoort van iemand per ongeluk gescheurd was en dit dus opgelost moest worden. Al met al kwamen we 2,5 uur later in Belize City aan en hadden we om 3 uur de boot naar Caye Caulker. Maar goed, we mogen niet klagen want ja zo’n slecht leven hebben we niet. Caye Caulker is paradijs op aarde, werkelijk zo mooi. Witte stranden, eigenlijk is het hele eiland een wit strand, helderblauwe zee en de zon schijnt elke dag. We noemen het zelf een vakantie op reis.

Ik ga nog even genieten hier, want de tijd vliegt, ik wil nog lang niet weg en volgende week komt Tessa alweer naar Mexico! Ik heb er zin in. Veel liefs vanuit het zonovergoten, tropische, geweldige en relaxede Caye Caulker. Xxxx Ròbin