Reisjes, reisjes, reisjes...

Om jullie een beetje up-to-date te houden van mijn bedrijfig leventje h ier in Indonesië, vond ik het wel tijd om weer een verslag online te gooien. Ik geniet hier nog steeds volop, maar de tijd vliegt voorbij. Mijn laatste twee weken in dit prachtige land zijn ingegaan en eerlijk gezegd, vind ik dat heel jammer.

Zoals ik vorige keer verteld had, stond er een reisje naar de Gili-eilanden op het programma. De Gili’s liggen naast Lombok, en zijn vrij bekende bestemmingen die vanuit Bali makkelijk gemaakt kunnen worden – Lombok ligt rechts van Bali. Op zaterdag vertrokken we met z’n vijven naar Gili Trawangan, daar eenmaal aangekomen bleek ons hotel aan de andere kant van het eiland te zijn. We besloten daarom om – lekker hollands – op de fiets die kant op te gaan. We hadden geen zin om om te fietsen, dus besloten we een sluiproute te nemen; nou dat hadden we geweten ook, want het was een weg wat niet te doen was door allemaal modder en plassen en niet-bestrate wegen (waar ze op Gili trouwens sowieso niet echt van gehoord hebben geloof ik...) Desalniettemin, eenmaal aangekomen bij onze accommodatie, genaamd Le Pirate, was alles alweer vergeten en vergeven; schattige strandhutjes, een infinity pool en een prachtig strand met hangmatten, zitzakken en ligstoeltjes, wat wil een mens nog meer... Dezelfde dag nog zijn we het hele eiland rondgefietst (wat in max. een uur gedaan was) en hebben we heerlijk genoten van het eiland. De volgende dag hadden we besloten om te gaan snorkelen in de ochtend: naast heleboel vissen, koraal en andere rare beesten onderwater, hebben we ook zeeschildpadden gezien! Helaas zwom er één onder de boot door toen we erin zaten, en de ander zat net even te diep – wat mijn oren niet helemaal aankonden - maar we hebben ze op de foto! Het snorkelen vond plaats bij Gili Meno en Gili Air, die naast Gili Trawangan liggen. Na ’s avonds nog op stap te zijn geweest, en de volgende dag nog even geshopt te hebben op het eiland, zat onze tijd er al weer op en moesten we weer terug met de boot naar Bali.

Mijn verblijf op Bali was na Gili maar van korte duur, want op woensdag kwam papa vanuit Nederland aan in Denpasar en de volgende dag vlogen we al naar Flores. Flores ligt dus naast Sumbawa, wat naast Lombok ligt, om er maar even een beeld bij te krijgen. We vlogen naar Labuan Bajo, wat in het Westen ligt. De volgende ochtend werden we vanuit het hotel opgehaald om op de boot met 1 gids en 4 bemanningsleden naar Rinca & Komodo Island te gaan. De boottocht richting Rinca was al heel indrukwekkend; de natuur in Flores is zó verschrikkelijk mooi, met heel veel groen en heel veel bergen en eilandjes. Ook kwamen we onderweg een stuk of 25 dolfijnen tegen, echt super vet om ze zo in de natuur te kunnen zien. Terwijl ik steeds nerveuzer werd, naar mate we dichterbij Rinca kwamen, werd mijn vader steeds enthousiaster... Ook onze gids deed vrolijk mee en vertelde dat we met hem en één ranger, met een tweetand om de Komodo varaan op afstand te houden, lopend over het eiland zouden trekken om de beesten te spotten. Dit stelde me natuurlijk gelijk gerust.
Het was direct raak toen wij net aan onze tocht op Rinca begonnen; een stuk of 15 komodo’s lagen een beetje te chillen naast het pad en tussen de huisjes. Vele foto’s later, zetten we onze tour voort, waar we nog apen, waterbuffels, vogels, kleine hagedissen en één komodo varaan die plots de weg over stak tegenkwamen. Ik moet zeggen ik scheet ‘m 7 kleuren, maar uiteindelijk vond ik het wel super vet dat we die ‘dragons’ gezien hadden. Na Rinca vertrokken we weer en stopten we even op Pink Beach om te snorkelen, wat ik een beetje een teleurstelling vond, aangezien het strand niet echt roze was, maar dat had met de stand van het water te maken. Niet veel later kwamen we aan op Komodo Island. We maakten wederom een medium wandeling, maar deze keer kwamen we niet zo veel komodo’s tegen. Nadat ik alle hoop eigenlijk al had opgegeven, kwamen we er toch nog drie op het laatste moment tegen. Deze waren zelfs nog groter dan de komodo’s op Rinca, zo’n 3,5m. Nog steeds vond ik het doodeng, maar ik ben blij dat ik het gedaan heb. Na Komodo Island zijn we naar onze rustplek gevaren, waar we nog de Flying Fox (vleermuizen) hebben gespot. Naar mate de avond vorderde, kwamen er steeds meer boten bij te liggen. We hadden een prachtige zonsondergang, en het was net een sprookje. Omdat ik mijn hutje ongeveer uitgleed van de hitte ‘s nachts, ben ik met deken en kussen boven op het dek onder de meest prachtige sterrenhemel ooit gaan slapen.
De volgende dag gingen we eerst nog snorkelen op twee punten, voordat we weer terug naar Labuan Bajo gingen. Allereerst ‘Manta point’; zoals de naam al zegt, zwemmen hier veel manta’s (2 tot 3 meter brede roggen’. Papa ging gelijk het water in om met die beesten te zwemmen, maar ik bleef liever op de kant. Na wat grappen van de bemanningsleden (“ze eten mensen, pas op”) en gepush van papa dat ik het gewoon moest doen, ben ik toch maar het water ingesprongen. Maar veel verder dan het touwtje van de boot kwam ik niet, want ik vond het best spannend. Hierna zijn we naar een ander snorkelpunt doorgevaren, waarna we weer terugvaarden naar Labuan Bajo.
De dag erna vlogen we naar Ende, wat in het midden/zuiden van Flores ligt, waar we een nacht verbleven om de meren van de Kelimutu te bezichtigen. Dit is een berg met drie meren, die alledrie een andere kleur hebben en eens in de zoveel tijd van kleur veranderen. Toen we daar waren, was er één bruin, één turquooise en één donkerblauw; heel bijzonder om te zien. Ende zelf stelde niet heel veel voor; vrij klein en totaal niet toeristisch (wat erg leuk was), maar wel met super vriendelijke mensen. Hierna was onze tijd in Flores voorbij en vlogen we weer terug naar Bali, waar papa richting het oosten trok en ik weer naar school moest. Het weekend besloot ik af te reizen naar papa in het oosten, waar we Pura Besakih en Tirtagangga hebben bezocht. Door de eigenaar van het hotel zijn we naar Lovina gebracht, waar we gelijk Air Panas (Holy Hot Springs) hebben bezocht. De volgende ochtend werden we om 6 uur opgehaald om dolfijnen te spotten, die daar rondzwemmen. Het was net een kippenhok, aangezien er zo’n 100 bootjes op het water lagen, en zodra er een dolfijn zichtbaar was, iedereen als een idioot die kant op vaarde. We hebben ook hier heel veel dolfijnen gezien, zelfs springenden (en die staan op de foto!). Na deze belevenis, gingen we terug naar hotel, waar we al snel vertrokken om via Tanah Lot weer naar huis te gaan. Papa ging door naar Kuta, en ik ben ’s middags naar Uluwatu vertrokken, om daar vervolgens ’s avonds op stap te gaan en de volgende dag op Balangan beach te liggen.

Om mijn verslag even sportief af te ronden, wil ik graag nog mededelen dat ik maandagnacht, de Gunung Batur heb beklommen (gunung = vulkaan). Om 1.30 werden we opgehaald en rond een uur of 3 zat ik aan een banana pancake. Hierna vervolgden we onze autorit naar de onderkant van de berg, waar onze beklimming rond 4 uur begon. Na een beklimming van ongeveer twee uur over rotsen, losse stenen en zand waren we eindelijk bovenaan. Het was even afzien, maar het was het zeker waard. We konden nog van een prachtig uitzicht genieten, voordat het wat bewolkt werd. Onze toch naar beneden was zeker niet minder zwaar, na een paar (bijna) valpartijen en uitglijders stonden we rond 9 uur weer beneden. Ik hoef niet snel weer een berg te beklimmen, maar ik ben heel blij en trots dat ik het gedaan heb!

Gisteren (dinsdag) heb ik papa weer op het vliegtuig gezet, na twee gezellige weken samen! Nu nog even wachten op een berichtje dat hij weer veilig geland is.:)
Excuses voor het lange verslag, hij is ietsjes langer dan ik had verwacht, maar ik hoop bij deze wel dat jullie weer voldoende op de hoogte zijn. Ik ga hier nog even lekker genieten, nu het nog kan. Dikke kus en tot de volgende keer (wie weet in Thailand...!)