Het einde van een prachtig avontuur

Het is inmiddels alweer ruim een maand geleden dat ik hier iets van me heb laten horen. En dit zal dan ook de laatste keer zijn. Over een paar dagen vlieg ik alweer terug naar Nederland en zit mijn onvergetelijke reis, waar ik zolang naar uit heb gekeken, er alweer op. Ik kan wel zeggen dat de tijd voorbij gevlogen is en ik van ieder moment genoten heb.
Voordat ik vertel waar ik nu ben, zal ik beginnen met een terugblik naar een maand geleden, toen we met z’n zevenen op reis gingen naar Ko Tao. Die week zouden we maar twee dagen les hebben, dus besloten wij lekker weg te gaan. Omdat Christel 11 juni jarig was, wilden we er wel graag 10 juni al zijn, om haar verjaardag goed in te luiden. Nou dat was zekergelukt; na een lange reis en een gezellige middag en lekker gegeten te hebben, begaven wij ons naar het strand. Wat begon met een drankje bij een tentje op het strand,eindigde een paar clubs verder op met de duikplank bij het zwembad. Kortom; het was een geslaagde avond! De dag erna konden we lekker uitbrakken op het strand, waar zelfs het zeewater bloedheet was... De volgende dag stond er een snorkeltour op de planning, waarbij we een haai van ongeveer 2 meter hebben gezien. Verder voornamelijk veel vissen (met tanden) en koraal. Aan het eind van de middag was iedereen gesloopt. ’s Avonds was er een kroegentocht, maar omdat ik de volgende dag met Julie zou gaan duiken, zat die er voor mij niet in helaas. Uiteindelijk was het het zeker waard om een avondje over te slaan. Het duiken was echt een hele vette ervaring en ik heb die dag nog een tweede duik gemaakt. In het begin was het best eng, maar tijdens de tweede duik was ik al vrij snel op m’n gemak toen ik eenmaal beneden was. Helaas was het de laatste volle dag die we hadden en zaten we de dag erop dus weer in het vliegtuig naar ‘huis’. Hierna begon weer onze normale schoolweek, die vol deadlines zijn, aangezien het onze laatste echte lesweek was. Uiteindelijk hebben we alle projecten op tijd ingeleverd en die week erna ook nog onze defence (presentatie) gehaald :) Het weekend voor onze presentatie hadden we eerst nog farewell party, georganiseerd door een paar meiden van de minor, met als thema It’s a Barbie World. Verder zijn wenaar de weekend market geweest en ben ik (eindelijk, mag ook wel na 10 weken) wezen stappen op Khao San Road, de stapstraat van Bangkok.
Na onze presentatie waren Jelline, Romy en Christel gelijk vertrokken naar Ko Samet. Annely en ik kwamen er de volgende dag achteraan. Na een paar gezellige laatste dagen weg, was het tijd om weer naar Sita Villa te gaan, om ons klaar te maken voor onze allerlaatste avond met onze groep (van 8) samen. De dag erop zouden Jelline en Annely namelijk al weer terug naar huis vliegen, en Guido door naar Vietnam. Iedereen was mooi gekleed en eerst gingen we lekker uit eten in Bangkok zelf. Hierna gingen we door naar de skybar Lebua waar ook de Hangover Part II is opgenomen. Het uitzicht was echt super mooi en het was een mooie afsluiting van een gezellige periode met z’n allen. De volgende ochtend vroeg was het al tijd om die meiden uit te zwaaien en einde ochtend Guido.
Voor ons was het tijd om onze koffers te pakken want wij vlogen de dag erop met z’n vijven naar Hong Kong! Milou stond ons al op te wachten op het vliegveld, aangezien die vanuit Bali eerst onze kant op vloog. Hong Kong is echt een indrukwekkende stad; veel mooier dan ik had verwacht. We zijn de eerste dag naar the Victoria Peak geweest, met het trammetje deberg op, waar je een mooi uitzicht over Hong Kong hebt. ’s Avonds hebben we nog een lichtshow gezien bij het water waarbij meerdere hoge gebouwen betrokken waren; wel leuk maar niet zo bijzonder. De volgende dag besloten we eerst naar Big Buddha te gaan, wat de grootste zittende Buddha schijnt te zijn. Hier kon je alleen maa rheen gaan met de kabelbaan.Ook hierbij had je een leuk uitzicht over Hong Kong en het vliegveld. In de middag hebben we schoenen gewinkeld en zijn we allemaal zeer geslaagd. Dinsdag ochtend besloten we naar de langste roltrappen (die tot 800 meter omhoog gingen) te gaan, maar zodra het af was, stonden we een beetje in de middle of nowhere... Hierna gingen we lunchen in het als eerste opgerichte Hello Kitty Restaurant, waar we eerst nog in de rij voor moesten staan ook. Na de lunch besloten we nog maar voor eventjes op het strand te gaan liggen. ’s Avonds gingen welekkermetz’n allen bijeen Japans restaurant eten, om onze laatste avond met elkaar goed af te sluiten. Devolgende ochtend vlogen Julie, Dewi en ik namelijk door naar Singapore en gingen Romy, Christel, Rik en Milou weer naar huis.
Eenmaal aangekomen in Singapore (na heel lang bij de immigration gewacht te hebben), gingen we snel naar ons hostel, waar we eerstmet onze loodzware koffers 9 (!!) trappen mochten beklimmen om vervolgens weer drie trappen naar beneden te mogen (foutje van de receptie). Maar goed na ons even opgefrist te hebben, spraken we af met Martje, die al in Singapore was. We gingen naar Orchard street (winkelstraat van Singapore) en hebben daar gegeten en een drankje gedaan. Hierna keerden we weer terug naar het hostel. De volgende ochtend hadden we half elf afgesproken met Martje bij de Botanic Gardens, wat uiteindelijk kwart over 11 werd. Hier gingen we door het park heen lopen, wat erg veelzijdig was; mooie bomen, planten, bloemen en ook een tropisch regenwoud deel. Hierna pakten we de metro richting Harbourfront waar we na de lunch de kabelbaan namen naar Sentosa Island. Een heel recreatie eiland wat verbonden is met Singapore. Super leuk om hier een keer heen te gaan, maa rdaar hadden we nu te weinig tijd voor. Na de rondrit gingen we met de metro naar Clarke Quay,waar we een lekker drankje hebben gedaan en tapas hebben gegeten. Vervolgens gingen we naar Marina Bay waar we lekker Pita broodjes als avondeten hebben gehad. Na het eten liepen we naar Gardens by the Bay, supermooie grote soort van bomen bedekt met bloemen die licht gaven. Hierna koneen rondje in de Singapore Flyer natuurlij kniet achter blijven. De volgende dag was het alweer tijd om deze stad te verlaten en stond ons een ineuw avontuur op te wachten in Borneo!
Na een paar dagen gechilld te hebben gingen we naar de oerang oetangs. Aangezien ze vrij moeilijk te spotten zijn in het wild, zijn we naar een rehabilitation centre geweest. Hier hebben we er vijf gezien, wat ook al wel veel was. Helaas niet de ‘king’-aap, maar je kan niet alles hebben he. Hierna begon onze tocht van 11 km al kajakkend door de bossen van Borneo over de rivier. Buiten het feit dat ik het af en toe best zwaar had (mijn armspieren zijn helaas niet zo goed als dat ik misschien zou willen), heb ik echt enorm genoten van de hele omgeving; zo indrukwekkend en je voelt je zo nietig tussen de hoge bergen en grote bossen... ongelooflijk. De volgende dag was net zo indrukwekkend, toen we een jungle tour door het Bako National Park maakten. Vanaf het moment dat de tocht begon voeld eik me helemaal thuis met de geleende verrekijker van onze gids. We hebben verschillende soorten apen (o.a. de neusaap!), wilde zwijnen, slangen, spinnen, vissen, schildpadden, kameleons en nog meer dieren gezien. Vooral de neusaap (Probiscis) was moeilijk te spotten, maarop het laatste moment hadden we toch geluk en hadden we m gevonden. Ik vond het erg jammer dat we niet nog een nacht of meerdere dagen er verbleven, maar daar hadden we helaas de tijd niet voor. Volgende keer dan maar. Ook zijn we nog naar Satang Island gegaan, wat beschreven werd als het turtle island met een white sand beach. Nou ja de turtles waren ver te zoeken, en ook vond ik niet dat je het strand echt white sand mocht noemen. Desalniettemin heb ik zeer genoten van de zon, de vissen onder water tijdens het snorkelen, en mocht ik getuige zijn van het vangen van kreeften door onze kapitein met de blote hand... Ook hebben we nog vele witte en roze dolfijnen gespot op de heenweg naar het eiland. Mij hoor je zeker niet klagen!
Daarna was het alweer tijd om naar onze laatste bestemming, Kuala Lumpur, te vliegen. Nu zit ik hier in ons hotelkamer, uitkijkend op de Twin Towers van Kuala Lumpur, die ik waarschijnlijk morgen zal bezoeken. Morgen is ons allerlaatste dagje, want zaterdagochtend vliegen we aan het eind van de ochtend weer richting Nederland en is dit onvergetelijke avontuur tot zijn eind gekomen. Het is gek om te beseffen dat dit alweer het einde is, aangezien ik zo verschrikkelijk lang naar dit avontuur heb uitgekeken.
Nu er al een beetje op terug kijkend kan ik zeggen dat ik heel veel geleerd heb, persoonlijk ben gegroeid en heel veel mooie dingen heb mogen beleven, wat ik nooit meer zal vergeten en waar ik heel dankbaar voor ben. Tot snel weer in Nederland.
Dikke kus vanuit Kuala Lumpur, Ròbin