Time Flies!

Inmiddels verblijf ik alweer 1,5 maand in het veelzijdige Thailand en is er wederom veel gebeurd. Om het allemaal een beetje in een chronologische volgorde te houden, zal ik beginnen bij het begin. Vlak na m’n eerste schooldag waren mama en Marco hier. De vijf dagen die ik hier met ze had, zijn we naar Bangkok geweest, waar we het paleis en de liggende buddha en met name vaak het winkelcentrum hebben bezocht. Ook hebben we een fietstour gedaan door de stad, wat zeker aan te raden is. Je ziet dingen die je normaal niet zo snel zou zien, en dan besef je eigenlijk weer hoe goed je het zelf hebt. Nadat we alvast een drankje hadden gedaan voor mijn verjaardag, was het voor zowel mij, als mama en Marco, tijd om weer op huis aan te gaan. Het waren een paar gezellige dagen.
Dit ging nog even door toen ik de volgende dag jarig was en Romy, Christel, Julie, Rik, Annely, Jelline en Guido taart en ballonnen voor me hadden geregeld. Het was een leuk begin van de dag, die we feestelijk in het oranje gehuld hebben afgesloten met bitterballen, frikadellen, kaassouflés en jawel... CURRY! Ik kon geen betere verjaardag wensen.
Toen het weekend was aangebroken begonnen Romy, Jelline en ik vol goede moed aan onze reis naar Koh Phangan, waar later dat weekend de Full Moon Party werd gehouden. Maar wij zouden wij niet zijn, als we in één keer mee waren gekomen. Dus ook nu hadden we een beetje pech met de trein (die helemaal volgeboekt was) en de bus, waarbij de een net vertrokken was met 5 lege stoelen, en de laatste helemaal volgeboekt was. Er zat niets anders op dan de volgende ochtend het vliegtuig te pakken. We mochten wel bij de lieve vrouw van het treinstation slapen, die ons de hele tijd had geprobeerd te helepn, waardoor we tamelijk dichtbij het vliegtuig waren. Op het vliegveld aangekomen was de pret nog niet over; de mensen voor ons in de rij voor check-in moesten spullen overpakken en duurden zo lang dat wij uiteindelijk moesten rennen om het vliegtuig te halen. Uiteindelijk zaten we goed en wel in het vliegtuig en kon onze trip naar het feesteiland beginnen. Nadat we de eerste avond op stap waren geweest en vervolgens de volgende dag helemaal gespendeerd hadden op het strand, was het dan eindelijk tijd voor de Full Moon Party. Na een hele geslaagde avond moesten we helaas in één keer door om onze boot, vervolgens de bus, en tot slot het vliegtuig te halen. Vraag me niet hoe, maar het is gelukt. Uiteindelijk was het een heel geslaagd en gezellig weekend!
Na een kort weekje les ging ik vrijdagavond met Annely, Guido en Julie naar The Script, die hier in Bangkok optraden. Het concert was echt heel gaaf en zeker de moeite waard. De rest van het weekend bleven we in Bangkok. Eigenlijk wilden we de Ghost Tower beklimmen, maar dit ging helaas niet door omdat het inmiddels verboden is en er bewaking staat. Dit was een behoorlijke domper, aangezien we er ons allemaal erg op hadden verheugd. De Ghost Tower is een gebouw dat door de crisis die in Thailand was nooit is afgemaakt en er nu nogal vervallen bij staat. Het hotel is op de eerste paar verdiepingen helemaal af en heel mooi, maar naar mate je hoger gaat, wordt dit ook steeds minder. Het is op eigen risico, want de klim is nogal gevaarlijk wegens gaten in de trappen en geen leuningen e.d. Tussendoor hebben we nog detective gespeeld in Escape Hunt. Het weekend erop zijn we naar Pattaya gegaan, waar we onze ogen hebben uitgekeken. Er bestaat daar een hele walking street met zogeheten ping pong shows. Laten we het houden op creatief met ping pong ballen. Verder zag je veel westerse oudere mannen met jonge Thaise meisjes en jongens. Heel maf om te zien, maar daar lijkt het de normaalste zaak van de wereld.
Toen het weekend er eenmaal op zat, hadden we maar drie dagen les, om vervolgens 12 dagen vakantie te vieren :) Het begin van de vakantie begonnen we met een bezoek aan Chiang Mai, waar we ook gingen ziplinen en vanaf daar vertrokken we naar Pai. Pai is een heel leuk, gemoedelijk en chill dorpje in het Noorden van Thailand. Hier hebben we ook op olifanten gereden en gebadderd met ze. Ik vond het een bijzondere ervaring en heel leuk, maar niet voor herhaling vatbaar. De dag erna hebben we een beetje rond gescooterd door en rondom Pai; we hebben “watervallen” (lees: homp stenen met een straaltje water wat eraf glijdt), de witte buddha, memorial bridge, de pai canyon en china town bezichtigd. De Pai Canyon wordt zo genoemd omdat het op de Grand Canyon lijkt maar dan kleiner en hier in Pai. Mensen met een gezond verstand doen dit op dichte schoenen, wij lekker op onze teenslippertjes... hoe kan het ook anders. Vanuit Pai vertrokken we maandag weer naar Chiang Mai, om vanaf daar de volgende dag terug te vliegen naar huis.
Afgelopen donderdag ben ik alleen naar Ayutthaya gegaan, een plaatsje wat vroeger de hoofdstad van Thailand is geweest. In Ayutthaya zijn nog veel ruïnes over, welke allemaal makkelijk te zien te zijn al fietsend door de stad. Ook ben ik nog naar Bang Pa-In palace geweest, wat erg mooi was. Dit paleis wordt ook wel het zomer paleis genoemd, aangezien de koninklijke familie hier nog wel eens wilt vertoeven in de zomer.
Nu ik dit schrijf ben ik weer terug van een weekend met mijn vader en Judith in Bangkok. Die zijn zaterdag aangekomen, dus afgelopen weekend heb ik samen met hun Bangkok verkend met de tuk tuk. Zaterdagavond gingen we naar een Thai Bokswedstrijd, een hele ervaring om van zo dichtbij mee te maken. Letterlijk: we zaten helemaal vooraan en konden bij wijze van spreken de zweetdruppels van de boksers voelen. De dag erna zijn we naar het paleis en de liggende buddha gegaan, en hebben we een fietstocht door Bangkok gedaan. We hadden een privétour, aangezien er geen andere aanmeldingen waren en zijn op allerlei andere plekken geweest, dan waar ik met de vorige tocht heb gefietst. Kortom een super gezellig weekend:)
Zoals ik al wel eens vaker vermeld, vliegt de tijd hier echt voorbij. Toch merk je bij de meesten wel dat het einde in zich komt, aangezien het nu al zo makkelijk aftellen is, ondanks dat we hier nog totaal niet bij stil willen staan. Ik kan me weer klaarmaken voor een gezellig weekend met hun in Kanchanaburi. Tegen de tijd dat zij weer vertrekken ben ik nog maar twee weken in Thailand en een maand verwijderd van mijn terugvlucht naar Nederland. Voordat het zover is, heb ik nog mooie dingen op het programma staan, dus vervelen zal ik me hier zeker niet!
Dikke kus en tot gauw!